ماهیت هر ایرانی با یک کلمه است توآ

از ره غفلت به گدایی رسی       گر به خود آیی به خدایی رسی

بخود آ

توآ

رموز فنون توآ اسراری است متکی بر عالم مایگاهی و تصویری از احوالات بشر در این جهان که سرد است و جوشان.سردی زمانی است که آدمی در تن واقع است و زوایای گریز از آن سخت و دشوار می نماید و بدین اندیشه است که انسان سوار بر چنین مرکبی رهوار اما سرکشو نا فرمان در عالم جایگاهی است و اگر انسان در تن باقی بماند و به درک اسرار جان خویش نائل نگردد این سردی شدت یافته و آدمی را به انسفل السافلین رهنمون می نماید اما آنگاه که جوشش فکری حاصل شود و بشر را در جان خویش شکوفا سازد پس آنگاه تن و روان انسان متوازن شده و به درک می نشیند یعنی این که جهان تن جهانی است زمینی و بقائش نیز بر خاسته از سیاره زمین و هرگاه که آدمی در تن خویش به ناتوانی و ضعف دچار شود زمین او را خواهد بلعید زیرا در قائده ی خلقت ناتوانی جرمی است ناشی ازنا آگاهی و دوری انسان از گهواره ای که از بهر او مهیا گشته و نیز اگر در روان خویش به سردی گراید زیستنش نیز بد فرجام و ناروا خواهد شد زیرا جهان مینوئی فرجامی از عالم تن است که به پیوند آن زوایای مخفی حیات بشر آشکار می گردد و او را در دوگوی از دو سوی هستی پدیدار گشته تعادل می بخشد.
و بر همین مبناست که اسرار فنون توآ متکی بر اسرار هندسه و معادلات ریاضی است و خطوط کونگ فو همان خطوطی است که بر جسم می نشیند وگویای اسرار پنهانی اندام آدمی است که میتوان از طریق علوم کف شناسی و طالع بینی که آن هم قسمتی از ترسیمات هندسه است به آن پی برد پس چنین بیان خواهد شد که هفتاد و سه هزار تکنیک ترکیب و عکس العمل سازی همان عدد یک است که از یگانگی و کمال سخن می گوید یعنی 

7+3+.+...=10
و ده
1+0=1
و بر اثر این تفکر است که باید بدانیم راز عالم را در خود و خود را نیز در اسرار عالم بیابیم و هر حرکتی که فرا میگیریم آن قدر در آن تمرکز کنیم تا پیوند تن و روان خویش را حاصل کنیم و آن گاه بگوییم که در اندیشه ایم.

از ایران باستان تا کنون که در آ  واقع هستیم

تفسیری بر کونگ فو توآ

کونگ فو توآ یک ورزش ایرانی است که در ابعاد آن علمی و عملی است اما نه آن عملی که گویای سرگرمیهای گذرا باشد و نه آن عملی که که فقط جسم و بدن آدم را قدرتمند کند .

سخن از علومی است که به انسان می پردازد و مؤلفه های مهم حضور او را در سیاره زمین قوت می بخشد ، آن علمی که از تراوش اندیشه انسان به منظور چگونه زیستن او سخن می گوید و جایگاه و هستی اش را رنگ و بوی آسمانی میدهد ، یعنی ارزشهای انسانی را ارج می نهد و اختیاری بس قابل قبول را در وسعت حضور آدمی به تصویر می کشاند و هم چنین در عمل و پرورش عضلات بدن نیز بیراهه نمی رود و در اجرای فنون کونگ فو هماهنگی و توازن بدن انسان را مرتبط با عالم بیکران ، مفاهیم جهان تن و روان نشانه می رود و بدین مفهوم است که وقتی می گوئیم کونگ فو توآ ، منظور شکوفایی جسم و روح انسان از طریق دانسته هائی که نصبت به فضائل حضور آدمی در زمین بایسته است .

اما اینکه کونگ فو توآ چه ارتباطی با ایران باستان دارد را توضیح خواهم داد ، ایرانیان اقوامی هستند که در مسیر تاریخ با فراز و نشیبی بسیار مواجه بودند و این فراز و نشیب ، خود عامل پدیداری ارزشها و ضد ارزشهاست کما اینکه باید یادآور شد که کونگ فو توآ یک کلمه ایرانی است یعنی : کونگ ( دانایی ) فو ( طریقت ) توآ ( خطاب ) ، که انسان را به دانائی و این طریقت می خواند و هرگاه که دانائی واقع شد انسان می تواند خود محل رجوع و تولد اندیشه باشد که آنرا جوشش اندیشه نامگذاری می کنند و جوشش اندیشه نیز زمانی حاصل می گردد که انسان بتواند قدر و منزلت خود را دریابد و این اتفاق در کونگ فو از طریق دریافت حرکات در زاویه تن و روان نمودار می گردد که بر این مبنا تعالیم خود را آغاز می کنم و از ابتدا به آموزش فنون کونگ فوتوآ به فلسفه آن می پردازم . امیدوارم که بتوانم اطلاعات درست و قابل قبولی در اختیار همراهان طریقت دانائی قرار بدهم .

راز خود بر کس مگو و از تازه ره یافتگان بی تفکر سودی مخواه

هشدار به همه راهدانان و همراهان

کونگ فو توآ و سرزمین ایران

به نام آغاز بی پایان و می زر هستی

نیز از اراده اوست . به نام عامل وحی و منشاء بشارت بر انسان که احیای

نوید و بشارتشان راهی آسمانها کردند .

شایسته اوست . با سلام و درود بی حد به همه راهدانان و همراهانی که

مینویی را آشکار سازند و جوشش اندیشه برپا نمایند . بر این باور نیز

من هم با تو همراهم و راهی عالم دانایی . اما سخنی با تو دارم از گذر

زمان و به اندیشه همگان ( گذشته - حال - آینده ) و از مایگاه و جایگاه

لرزان و ناتوان بر بشر امروزی که گرفتارند بر شرایط زمان اما غافل از

تفکر و عملکرد بشر در سیاره زمینیان ، پس تو ای انسان که هم آغازی

و هم پایان و نیز فاتح تنگه های تاریک جهان نیمه جان ، گوش به من

جاری نمایم زیرا اکنون زمان آن فرا رسیده است که از زبان من به عنوان

همراه تو بشنوی و دگرباره از دانایی غافل نگردان و به دیگر بار بدان که

سیاره گرفتار خواهی شد و هم چنان حیران و سرگردان و محکوم به

پیروی از احکام دیگران خواهی شد . بشنو صدای مرا و سپس بدان

اندیشه کن تا رموز مبداء و مقصد انسانی خود را دریابی و گرفتار

جهالت ها نگردی و آنهایی که انسان نما هستند و بی دلیل بر تو سخن

که بدانی و بخوانی و اسرار آن را نیز در این سرزمین ( ایران ) بجویی

(( توآ )) سر می دادی و عاشقانه ترین غزلهای درون خود را با

(( متو )) و (( کیتو )) روانه خلایق می نمودی و لطیف ترین احساس

خود را با پیر و مرشد اندیشه ات متوازن می کردی تا دانایی را دریابی

و بدان قائم شوی و به یاد آوری آن روزی را که (( آناتوآ )) را به عشق

فراگیری (( آتادو )) فرا می گرفتی و هم چنان راهدانی را برای ورود به

شکوفایی جسم تو فقط و فقط 17909 تکنیک و ترکیب و عکس العمل

سازی است و ادامه آن هم فقط اندیشیدن و به خود آمدن است و دگر بس .

اندیشه - خود آیی - درک لحظه ها - خدایی - فرزند زمان خویش بودن و

بالاخره گذر از تاریکیها و شکستن جهل و نادانی در تن و روان است .

مجدد آن برای همراهان و هم چنین دوری از افسانه ها و تخیلات گذشته

برای همه راهدانان و حتی جهانیان و امروزه بدین باور که کونگ فو توآ

کسان است . باید دوباره اندیشید پس بار دیگر باید بگوییم که کتاب کونگ

فو توآ 17909 تکنیک ، ترکیب و عکس العمل سازی است و بنیان گذار

مضحک و یا تبلیغات اینترنتی بر امواج تفکرها جاری می گردد فریب و

مکر و فریب دیگران دوری نمایند و تابع تاثیرات گفتارها و کردارهایی که

باز هم از فعالیت های بدنی یا تکنیک های شالبند های بالاتر سخن

ارتباط فکری و جسمی با هیچ کس چه در ایران و چه در خارج از ایران

ندارد . پس باید دریافت که درد ما فراگیری شالبند های بالاتر کونگ فو توآ

نیست بلکه درد ما نیاز به درمانی دارد که در جسم آدمها نیست .

بپردازیم . تو ای همراه بیا با هم بیاندیشیم و زنگاره های جهل را از اندیشه

خود بزداییم . تو ای همراه بیا با هم فریاد بر آوریم که ای راهدانان

شما کشف راه و روش فکر است پس سوال این است که در کجا و

کدامین دیار راهی هستیم . و سوال این است که اگر شما راهدانید پس چرا

اکنون نیز اسیر نفس و شیطنت وجود جسمانی هستید ؟!

گر نبندی زین سخن تو حلق را آتشی آید بسوزد خلق را

آتشی گر نامده پس این دود چیست جان سیه گشته روان مردود چیست

همچو مار هوشیار باش-همچو بره نجیب

حکایت نویس مباش-بگذار از تو حکایت بنویسند

توآ